|
„Nieś mnie, Poezjo, od ciemni zasłaniaj
Tak wiele jeszcze mam do wyśpiewania” /St. Koczwański/ ...A to, Co nie wyśpiewane... niech zostanie..., tworząc swoją melodię na cienkich nutach zamkniętych na Klucz... Pod wersami, jak pod powiekami przesuwa się realny sen, z którego niekiedy trudno jest się obudzić i przebudzić... Poezja jest Duchowym Pokarmem nie tylko dla Odbiorcy. Zaspakaja ona również głód samego autora. Jest znaczącym katharsis działającym w duchowej sferze niekiedy autotoksycznie. Oby była ona jednym z panaceum na wszelkie wewnętrzne dysfunkcje. W odbiorze, może posmakować lub też nie przypaść do gustu. Można z niej czerpać Siebie, dla Siebie, dla Innych... Można też odrzucić w dal... Ale ona jest... I Człowiek aby zawsze Był... Przez nią... Przez Siebie, zwłaszcza wtedy, gdy wygodnie jest inaczej... Zamieszczone na tej stronie wiersze to fragment skromnej poezji wypisanej z mojego pamiętnika, jak również z kończącego się już czerwonego zeszytu w paski z pikowanym serduszkiem. Wiersze zostały skategoryzowane według tematyki i ułożone w nadal niedomkniętych szufladkach poetyckich. Miejsce ich powiększa się w miarę tworzenia! Każde ponowne zaglądnięcie do wersowych mebelków, zdradza potrzebę dokonywania korekt, modyfikacji, a w ostateczności ponownego powstania nowego wiersza z istniejącego już tworzywa. (Potrzeba ta nie zawsze może być zaspokojona z szacunku do pierwotnych przeżyć i intencji twórczych). Okoliczności powstawania wierszy wynikają z wewnętrznych przeżyć i doznań, tych głębszych i bardziej ulotnych. Są źródłem spojrzenia, zapatrzenia, wewnętrznych poruszeń i wzruszeń. Są odzwierciedleniem snów i życiowych realiów ukrytych pod płaszczem kamuflującej metafory. Klucz do niej posiadają nieliczni. Wirtualna mini - antologia zawiera wybór wierszy odnoszący się do różnego okresu mojego życia. Począwszy od czasów „zerówki” aż do chwili obecnej. Wdzięczna jestem swojej Mamie, która wychwycała i zapisywała moje pierwsze rymowanki w pamiętniku z Kaczorem Donaldem założonym przez Tatę. To one pozostawiały pierwsze ślady tego, co już tętniło, a czego ręka nie mogła opisać. Wszystkim Nielicznym odwiedzającym tę stronę, życzę aby odnaleźli na niej to Coś, czego być może oczekiwali przed jej otwarciem. Temu, co na niej zamieszczone, „życzę” służebności chociażby najmniejszej. Dziękuję szczególnie Krzysztofowi Januszewskiemu za założenie i techniczną pielęgnację tej strony, a także za duchowe mentorstwo i motywację do tworzenia. Aldona Rumińska |